Verloofd in de Filipijnen!

Magandán umaga!

Oke, dat ik met mijn lief een maand naar de Filipijnen zou gaan wist ik, maar dat ik met een ring om mijn vinger naar het paradijs zou vliegen?? Die zag ik niet aan komen!

Joost verraste me woensdag 11 januari, de dag waarop we precies 8 jaar samen waren, met een geweldig lief en mooi aanzoek. En daarbij kwam een beeldschone ring in het vierkante doosje waar een vrouwen hart sneller van gaat kloppen. Dat van mij sowieso en ik heb geloof ik ook JA geschreeuwd, haha!

Drie dagen later stond de vliegreis naar Manila gepland en we zijn gauw iedereen bij langs gegaan die we het goede nieuws persoonlijk wilden vertellen. Een hoop bezoekjes en telefoontjes zo kort op ons Filipijnse avontuur, maar we did it!

Op Schiphol kregen we nogmaals een verrassing aangezien mijn twee lieve vriendinnetjes Tess en Jen ons even wilden uitzwaaien en ons persoonlijk wilden feliciteren met onze verloving. Zaten we een kopje koffie te drinken met z'n vieren, bleken onze lieve buufjes Kevin en Marleen óók voor ons te zijn langsgekomen voor knuffels en felicitaties. Zo lief allemaal! De dag begon dus al goed!

De reisdag zelf was lang, we hebben er in totaal 30 uur over gedaan, zonder te hebben kunnen slapen. Veel vertraging, vooral in Manilla. Oef. Ka-pot waren we, toen we van Amsterdam via Hong Kong naar Manilla uiteindelijk aankwamen op het vliegveld in Puerto Princesa op het eiland Palawan. We stapten de terminal uit en ik wilde m'n zonnebril al opzetten.... REGEN!
Sjonge jonge, en we hadden nog zo heerlijk gemeen gelachen toen we de regen in Nederland achter ons lieten. Dachten we.
Goed, oke, een beetje regen kunnen we wel hebben. We regelden een tricycle (een mannetje op een motor of scooter met een bakje ernaast waar je met twee personen in mee kan reizen) naar ons hostel dat we vanuit Nederland al geboekt hadden. Toen we de kamer binnen kwamen lag er een grote bos rode rozen op het bed. Die gekke Joost had dat geregeld! Het lijkt wel een honeymoon! Nadat we een vaasje voor de bloemen hadden geregeld, zijn we vrijwel zonder te hebben gegeten meteen gaan slapen.

De volgende dag schoof ik vol verwachting de gordijnen opzij en keek naar buiten: REGEN! Zucht. Ik Google-de de weersvoorspelling maar had direct spijt aangezien deze alleen maar regen aangaf de komende twee weken. Slik. Nouja, poncho mee en gaan met die banaan. We hebben het stadje een beetje verkend, alvast wat research gedaan voor het vervoer naar onze volgende bestemming en kwamen tenslotte uit bij een bierbrouwerij. We namen plaats naast twee Zuid Afrikanen waar we uiteindelijk ook een hapje mee zijn gaan eten in het schijnbaar leukste en drukst bezochte restaurant van Puerto, Kalui.
En dat was een feest! Houten en bamboe tafels, kleurrijke kussens en tropische planten. Bij binnenkomst moesten de slippers uit: heerlijk Aziatisch!

In Puerto was ons ter ore gekomen dat je kon eilandhoppen en snorkelen in het naastgelegen Honda Bay. Joost gaf mij een ring op onze anniversary, ja, maar ik gaf hem een heuse snorkel set!! Die gingen we dus mooi uitproberen.

Via ons hotel kwamen we er achter dat er een multi cab naar Honda Bay zou gaan (een soort taxi die je aanhoudt als je mee wilt, gedeeld met een man of 10; een soort hop-on-hop-off) vanaf de Hoofdstraat in Puerto. Dit zou ongeveer 30 min duren en kostte 20 peso per persoon; wat gelijk staat aan 0,40 eurocent. Top! En inderdaad, na ongeveer 30 minuten arriveerden we bij de baai en startte onze zoektocht naar iemand met een boot om mee weg te kunnen varen.

Er worden overal in Palawan veel eiland-hop tourtjes aangeboden voor toeristen. Package-deals waarbij je 3 eilandjes bezoekt, luncht op een eiland en weer terug keert naar de baai. Wij hadden niet zo'n zin om de kudde te volgen, dus besloten we om zelf een kapitein te ronselen die ons naar onze eigen gekozen eilandjes zou brengen. En dat lukte! We vonden twee mannen die ons wilden begeleiden naar drie eilanden naar keuze en met onze eigen meegebrachte lunch hadden we een topdagje op onze privé boot! We zagen zoveel mooie vissen (clownfish, trompetvissen, reusachtige zeesterren) en prachtig koraal. Te gek om de onderwaterwereld op deze manier te verkennen. En het water is hier zó blauw! Prachtig.

Na Puerto vonden we het tijd voor een tripje naar Sabang, een klein dorpje op 2,5 uur rijden van Puerto. Hier konden we een tour doen naar een ondergrondse rivier. En wat bizar mooi! De grotten zaten vol met overweldigende stalagmieten en sculpturen en boven onze hoofdjes hingen wel duizenden vleermuizen. Erg indrukwekkend. En toeristisch, ja, maar ach, soms hoort dat er bij.

In Sabang sliepen we in hutjes boven op een heuvel, omringd door tropische planten in een immense tuin. Zo gaaf! Hier kwamen we (natuurlijk) Nederlanders tegen die ons vertelden dat zij hierna naar Port Barton wilden gaan, maar zonder geld waren komen te zitten. Hoe dan? Er bleken geen pinautomaten in Port Barton te zijn! Wij gingen ons geld ook even tellen en wat bleek: ook wij hadden te weinig om eerst door te reizen naar Port Barton! Sjips. En we hadden net een minivan geboekt van Sabang naar PB. Na even overleggen besloten we die trip te wijzigen en door te rijden naar de volgende plek mét pinautomaten: El Nido.

We kwamen na een busrit van 3,5 uur in het donker aan en waren wanhopig opzoek naar een slaapplek: alles vol. Zwetend met onze zware backpacks op onze rug (we weten niet waarom, maar we hebben dit keer meer mee dan toen we 8 weken wegging... Hoe dat kan is ons een raadsel) hielden we een tricycle aan die nog wel een plekje wist. Een vreselijke kamer voor veel te veel geld: no way. De backpacks lieten we even daar en na een half uur zoeken vonden we eindelijk een kamertje voor een nog eigenlijk te dure maar-we-hebben-geen-zin-meer-om verder-te-zoeken-prijs.

De kamers zijn in de Filipijnen over het algemeen prima, maar we betalen net wat meer dan we zouden willen. Waar we in Vietnam een luxe tweepersoons kamer voor 20 dollar konden krijgen, betalen we nu vaak 30 dollar voor een basic kamertje. Het is dus af en toe een hele opgave iets leuks en goedkoops te vinden!

De volgende dag wilden we lekker naar het strand en vonden er 1 met de naam Las Cabañas. Wat een schoonheid! Omringd door limestone archipels is dit wel echt een pareltje. En helemaal niet zo druk. Hier besloten we de zonsondergang te bekijken onder het genot van een cocktail. En nog 1! Later in El Nido namen we nog twee cocktails, want ja, je bent op vakantie. Hadden we iets beter over na kunnen denken, want de volgende dag reden we met onze brakke hoofden dan ein-de-lijk naar Port Barton! We hadden het even zwaar in de ochtend, op de onverharde Filipijnse hobbelwegen. Oeps.

Het eten hier is trouwens ook nog even wennen. Echt Filipino eten is heel zout. Vlees van de grill (wat erg lekker kan zijn) met rijst en een gebakken ei. Invloeden vanuit andere (Europese) landen zijn er volop. Zo hebben we in Port Barton regelmatig geborreld bij een Frans tentje en eten we in El Nido regelmatig bij de Israëliër. Een fijne afwisseling, vinden wij!

Inmiddels is het weer ook goed. Elke dag een graad of 28 à 30 met zon en wat bewolking, die vaak erg gelegen komt.
O ja, we zitten ook weer vrolijk aan de malaria pillen. Dit resulteert af en toe in wilde en lugubere dromen, iets wat we al eerder hadden meegemaakt in ons vorige Azië avontuur.

Joost:

Rendez-vous met Azië. Wat heerlijk om hier weer te zijn. Herkenbaar zijn de tropische temperaturen met hoge luchtvochtigheid. Blazende airco's waardoor als je buiten stapt je brilglazen beslaan. De hele dag in je boardshort rondlopen op flipflops. De palmbomen (en in de Filipijnen zijn dat er veel!) 'Gezellige' blauwe spaarlampen die het doen op een ronkende generator. Verbranden op de eerste zonnige dag omdat je te koppig was om je voor het snorkelen in te smeren. Breed glimlachende mensen.
Good to be back!

Inmiddels in Port Barton aangekomen raken we echt een beetje in de relaxte reisflow en laten we de hysterie en de tweede wereld oorlog (SvO) achter ons.
We verblijven vier dagen in dit prachtige vissersdorpje wat snel uitgroeit tot onze favoriete plekje tot nu toe. Op de tweede dag doen we een island hop waar we snorkelen bij verschillende eilandjes en riffen. Mooi koraal, alle tropische vissen uit Finding nemo, grote zeesterren alles kwam voorbij. Verse tonijn op de grill stond op het menu voor de lunch.

Na de lunch gingen we nog naar de laatste snorkellocatie bij German Island. Hier wachtte ons de grootste verrassing: we hebben gesnorkeld met een zeeschildpad! Ze vloog heel relaxt door het water met ons in haar kielzog.

Na dit avontuur gingen we terug naar de haven. Voor het meerendeel van de groep was dit het einde, maar wij hadden een kampeer overnachting op een eiland naar keuze geregeld. Samen met een Tsjechisch stel die we op de boot hadden leren kennen, kozen wij voor Paradise eiland, een klein bolvormig eiland met een idyllisch strandje door een enkel gezin bewoond.

We besloten er samen een gezellige avond van te maken en kochten in de haven een fles rum (€3,-!!). Eenmaal aangekomen op ons paradijselijk eiland was er nog een stel Ieren die ook voor 'ons' eiland hadden gekozen.

Er lag wederom verse tonijn op de grill, de zon zakte in de zee, het kampvuur werd aangestoken op het stand en de rum werd open getrokken. Hè wat vervelend allemaal.
Achteraf gezien hadden we meer rum moeten drinken om ons te verdoven want de nacht slapen op het strand was iets minder romantisch dan we ons hadden voorgesteld. We hebben uiteindelijk niet veel geslapen maar dat is het allemaal waard als je 's ochtends wakker wordt en wordt begroet met een prachtig uitzicht. Het water is hier zo azuur blauw, we zijn er nog steeds niet aan gewend.

Dinsdag hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar waterval gereden waar we konden zwemmen.
Onderweg zagen we een strandje paralel aan de weg tussen de bomen door. Op de terugweg zijn we gestopt om te kijken of we daar konden vertoeven.
Nou, en hoe. Een super mooi strand, uit een ansichtkaart gestolen, ogenschijnlijk verlaten, wit zand, uiteraard wederom het strak blauwe water, traditionele banka bootjes op het droge. Uiteindelijk zat er 1 resort op het strand wat pas een maand was geopend door een Chinese vrouw, waar we loempia's bij hebben gegeten.
We hebben lekker in de hangmat een boekje gelezen en gezwommen in de zee. Allemaal super ontspannen totdat we merkten dat we langzamerhand onder de rode bultjes zaten. Terwijl wij in onze hangmat aan een kokosnoot zogen, zogen super kleine zandvliegen óns leeg. Ze bijten zich in je vast, maar omdat ze zo klein zijn voel je ze niet.
Een paar uur later begonnen de bultjes echt te jeuken en dat duurt nu al een paar dagen. Onze benen, armen en ruggen zien er niet uit met die rode plekken. Maar ach op die manier zijn we niet meer zo wit...

Gister zijn we met een busje van Port Barton naar El Nido gegaan waar we vandaag weer gaan chillen op het strand van Las Cabañas. Hopelijk zijn hier niet van die bloeddorstige klote vliegjes.

Morgen starten we onze 4 daagse expeditie naar Coron. Een route door, naar verluidt, het mooiste gebied van Palawan; de Bacuit Archipel.

To be continued...