PDR PART TWO
Blijf op de hoogte en volg Joost en Mar
21 November 2013 | Laos, Ban Sithan Nua
Joost:
Zaterdagochtend vertrokken we voor een tweedaagse trekking met de White Elephant organisatie. We waren met een lekker klein groepje van vijf en twee guides. We begonnen met een vijf uur durende hike bergopwaarts. Al na tien minuten plakten onze t-shirts aan onze lijven. De bergpaden waren grof en soms wat glad en dat maakte het wat tricky af en toe.
Op een gegeven moment schoot er een slang tussen de rotsen door vlak voor ons langs. Ik als angsthaas voor slangen vond dit prachtig maar zette bij de volgende rosten wel voorzichtig mijn voeten in de gleuven en gaten.
We passeerden een rijstoogsterij waar alles met de hand gedaan werd. De sprieten met de rijstkorrels werden afgesneden en gebundeld. Daarna werden de bundels hardhandig uitgeklopt zodat alle korrels los kwamen, een arbeidsintensief klusje waar Mar voor wat versterking kon zorgen. Nadat ze alle korrels uit haar bundel had geslagen (dit ging met heel veel snelheid en kracht gepaard, tot verbazing van de rimpelige rijstmannen) trokken we weer verder omhoog.
Rond lunchtijd kwamen we in het eerste bergdorpje aan. Het leek op het eerste gezicht een Aziatische kinderboerderij. Overal liepen dieren: honden, katten, kippen, honderden kuikens, koeien, varkens. En de plaatselijke kinderen verkochten daar hun handgemaakte armbandjes. Na de lunch trokken we verder omhoog. Nu scheen het best bijzonder te zijn dat wij afgezien van de 'kinderboerderijdieren' een slang hadden gezien maar kennelijk hadden wij 'geluk' die dag want het bleef niet bij één slang. Als we de mensen die helemaal vooraan liepen mogen geloven zagen zij een cobra zo dik als een arm en zeker langer dan een meter door de bladeren kronkelen. We baalden als een stekker dat we die gemist hadden. (Of was dat maar goed ook misschien?)
Als nieuw gedoopte 'Cobra Club' liepen we door naar onze eindbestemming van die dag. Een vrij groot bergdorpje waar we zouden slapen. We konden onze shirts inmiddels wel uitwringen dus we hunkerden naar een douche. Dit stelde een heerlijk verfrissende schep koud water voor.
Ieder van de bergdorpen in Laos heeft een andere herkomst en een andere taal. Het dorp waar wij sliepen bestond uit Khamu's, vluchtelingen uit Cambodja. Ze spraken geen Lao en Khmer maar een eigen taal zonder schrift. Zo leerden wij wat fonetische zinnen in het Khamu.
Het dorpje, dat omringd werd door prachtige bergtoppen, had enorm veel kinderen en gelukkig ook een school waar ze o.a. ook Lao leerde.
Ze hadden weinig maar ze waren zo vrolijk en gelukkig, echt heel bijzonder.
Wij sliepen in dezelfde soort hutten van riet en bamboe als de bewoners. Na een verdiende nachtrust was het tijd om verder te gaan.
Wij hadden vanuit Nederland wat postkaarten meegenomen met daarop plaatjes van Holland (bollenvelden, sneeuw, scheepjes, fietsen etc.) en in Luang Prabang vonden we een stichting die kinderboeken verkocht. Toevalligerwijs vonden wij daar 'Het Dagboek van Anne Frank' in Lao!! Natuurlijk namen wij hier een versie van mee samen met wat kleurboeken en kinderverhaaltjes.
Nu vonden wij het een mooi gebaar als dank voor de homestay in het dorp de kaarten en boeken aan de kinderen te geven. Natuurlijk zijn deze homestays het meerendeel van hun inkomen, maar we wilden niet als aapjeskijkenden toeristen overkomen en ze wat teruggeven. Na nog wat gespeeld te hebben met de kinderen gingen weer verder.
Na een wandeling kwamen we aan bij de rivier waarvandaan we verder gingen met de kajak. Stroomafwaarts peddelden we tussen de bergen. Blote kinderen speelden in het water. De rivieren in Laos zijn niet zoals in Nederland. Scherpe rotsen kliefden door het snelstromende ondiepe water. Enkele stroomversnellingen later kwamen we bij de echte rapid aan. De guide ging ons voor en Mar en ik in het zelfde schuitje volgden. De golven sloegen tegen onze boeg terwijl we sneller en sneller gingen. We moesten vijf meter afstand houden van de guide maar wel in zijn spoor blijven om niet op de rosten te eindigen. Na een goede arm-exercies kwamen we drijfnat aan op de eindlocatie.
Na de inspanningen van deze dagen waren we toe aan wat ontspanning en gingen voor een Lao massage. Deze massage is veel relaxter dan de Thaise. In plaats van dat je uit elkaar getrokken wordt ga je lekker liggen, muziekje, theetje, olietje. Een uur later gingen we helemaal chill nog even naar DE bar van Luang Prabang; Utopia om daar nog wat te drinken met James & Joel (de eerder genoemde Engelsmannen) en de dames van de trekking.
Omdat we zo'n leuke tijd met J&J hadden besloten we gezamenlijk van Luang Prabang naar Vang Vieng te reizen.
De bustickets hadden de jongens al voor de volgende dag geboekt en wij besloten dezelfde bus te nemen. Dit bleek een helse zes uur durende rit te worden. Mar en ik zaten helemaal achterin boven de vering. En de chauffeur reed als een malle!! Het leek net of we in een achtbaan zaten we slingerden van links naar rechts bouncend op onze stoelen. Een meisje voorin werd flink ziek maar de chauffeur liet het gas niet los. We zoefden langs een gekantelde bus die in een greppel was geraakt. Gelukkig leken alle inzittenden (toeristen) ongedeerd. Een Primatour maakte de rit niet prima maar wel droog.
Vang vieng wordt gezien als het partydorp van Laos met als topattractie het omstreden 'Tuben'. Nu zijn de regels hiervan flink aangepakt waardoor er hier niet meer jaarlijks dronken toeristen het loodje leggen. Desondanks besloten J&J en wij het de volgende dag te gaan doen.
Helaas was het die dag een beetje bewolkt met plaatselijke regenbuien maar toch een graad of 25 dus uitstekend om op een binnenband de rivier af te dobberen. Na enkele minuten stond het eerste mannetje op de kant om ons met een touw binnen te trekken. Bij de bar aangekomen bleek dat we niet de enige waren die met dit weer besloten hadden te gaan tuben en werden we warm onthaald. Het ontvangstdrankje was een Lao whisky. Deze flessen hebben we al veelal op de markten gezien en worden verkocht met dode cobra's en schorpioenen in de fles.
De muziek ging aan en het feest kon beginnen, een potje beerpong (variatie op pingpong) was een hoogtepunt. In totaal waren er 3 barretjes waartussen je kon tuben. Toen het bij de laatste bar begon te schemeren durfden we het risico niet te nemen in het donker de rivier af te moeten gaan en besloten we een tuk-tuk te nemen.
De volgende dag huurden we met de jongens een mountainbike en fietsten naar de tweede grote trekpleister van Vang Vieng, namelijk de grotten.
Na een goede klim stonden we voor de ingang van de Tham Phu Kham grot. De grot bleek enorm te zijn. Ik denk dat we ruim anderhalf uur door de grot hebben gelopen. Steeds gingen we een hoek om en bleek je nog weer dieper de grot in te kunnen. Gelukkig waren we goed voorbereid en hadden we onze bergschoenen en koplampen (dank je wel Lisa!) meegenomen, want het was af en toe echt heel donker en glad. Je moest uitkijken waar je liep vanwege de natte en gladde stenen danwel voor de grootste spinnen die we ooit hebben gezien!!
Naderhand sprongen we in 'The Blue Lagoon' voor wat afkoeling. Naast dat ze ook hier natuurlijk een liaan hadden, was er ook een boom die je kon beklimmen om er daarna van af te duiken. Van beneden leek het niet zo hoog, maar toen ik er eenmaal stond en naar beneden keek leken de mensen beneden toch een stuk kleiner en het water verder weg. De vlucht duurde langer dan ik had verwacht en ik landde vol op mijn kont, gelukkig was het diep genoeg.
's Avonds gingen we tot groot genoegen van Mar even chillen bij de Friends-bar. Een bar met allemaal ligbanken waar ze 24/7 afleveringen van Friends draaien.
We zijn al bijna op de helft en we hebben nu al zoveel moois gezien. We kijken heel erg uit naar Vietnam! Oh ja- we zitten sinds een week of 2 aan de malaria pillen en sindsdien heb ik (Mar) ontzettend heftige dromen! Elke nacht wordt er wel iemand achtervolgd, afgeslacht of leg ik zelf het loodje. Heel bizar dat ik ondanks dat wel prima slaap hier. En als dit de enige bijwerkingen zijn, vind ik het prima.
We houden jullie op de hoogte en dank voor jullie vorige reacties! Erg leuk om te lezen: dat jullie jaloers zijn doet ons natuurlijk erg goed ;).
Sabaidee en tot in Vietnam!
Xx
Zaterdagochtend vertrokken we voor een tweedaagse trekking met de White Elephant organisatie. We waren met een lekker klein groepje van vijf en twee guides. We begonnen met een vijf uur durende hike bergopwaarts. Al na tien minuten plakten onze t-shirts aan onze lijven. De bergpaden waren grof en soms wat glad en dat maakte het wat tricky af en toe.
Op een gegeven moment schoot er een slang tussen de rotsen door vlak voor ons langs. Ik als angsthaas voor slangen vond dit prachtig maar zette bij de volgende rosten wel voorzichtig mijn voeten in de gleuven en gaten.
We passeerden een rijstoogsterij waar alles met de hand gedaan werd. De sprieten met de rijstkorrels werden afgesneden en gebundeld. Daarna werden de bundels hardhandig uitgeklopt zodat alle korrels los kwamen, een arbeidsintensief klusje waar Mar voor wat versterking kon zorgen. Nadat ze alle korrels uit haar bundel had geslagen (dit ging met heel veel snelheid en kracht gepaard, tot verbazing van de rimpelige rijstmannen) trokken we weer verder omhoog.
Rond lunchtijd kwamen we in het eerste bergdorpje aan. Het leek op het eerste gezicht een Aziatische kinderboerderij. Overal liepen dieren: honden, katten, kippen, honderden kuikens, koeien, varkens. En de plaatselijke kinderen verkochten daar hun handgemaakte armbandjes. Na de lunch trokken we verder omhoog. Nu scheen het best bijzonder te zijn dat wij afgezien van de 'kinderboerderijdieren' een slang hadden gezien maar kennelijk hadden wij 'geluk' die dag want het bleef niet bij één slang. Als we de mensen die helemaal vooraan liepen mogen geloven zagen zij een cobra zo dik als een arm en zeker langer dan een meter door de bladeren kronkelen. We baalden als een stekker dat we die gemist hadden. (Of was dat maar goed ook misschien?)
Als nieuw gedoopte 'Cobra Club' liepen we door naar onze eindbestemming van die dag. Een vrij groot bergdorpje waar we zouden slapen. We konden onze shirts inmiddels wel uitwringen dus we hunkerden naar een douche. Dit stelde een heerlijk verfrissende schep koud water voor.
Ieder van de bergdorpen in Laos heeft een andere herkomst en een andere taal. Het dorp waar wij sliepen bestond uit Khamu's, vluchtelingen uit Cambodja. Ze spraken geen Lao en Khmer maar een eigen taal zonder schrift. Zo leerden wij wat fonetische zinnen in het Khamu.
Het dorpje, dat omringd werd door prachtige bergtoppen, had enorm veel kinderen en gelukkig ook een school waar ze o.a. ook Lao leerde.
Ze hadden weinig maar ze waren zo vrolijk en gelukkig, echt heel bijzonder.
Wij sliepen in dezelfde soort hutten van riet en bamboe als de bewoners. Na een verdiende nachtrust was het tijd om verder te gaan.
Wij hadden vanuit Nederland wat postkaarten meegenomen met daarop plaatjes van Holland (bollenvelden, sneeuw, scheepjes, fietsen etc.) en in Luang Prabang vonden we een stichting die kinderboeken verkocht. Toevalligerwijs vonden wij daar 'Het Dagboek van Anne Frank' in Lao!! Natuurlijk namen wij hier een versie van mee samen met wat kleurboeken en kinderverhaaltjes.
Nu vonden wij het een mooi gebaar als dank voor de homestay in het dorp de kaarten en boeken aan de kinderen te geven. Natuurlijk zijn deze homestays het meerendeel van hun inkomen, maar we wilden niet als aapjeskijkenden toeristen overkomen en ze wat teruggeven. Na nog wat gespeeld te hebben met de kinderen gingen weer verder.
Na een wandeling kwamen we aan bij de rivier waarvandaan we verder gingen met de kajak. Stroomafwaarts peddelden we tussen de bergen. Blote kinderen speelden in het water. De rivieren in Laos zijn niet zoals in Nederland. Scherpe rotsen kliefden door het snelstromende ondiepe water. Enkele stroomversnellingen later kwamen we bij de echte rapid aan. De guide ging ons voor en Mar en ik in het zelfde schuitje volgden. De golven sloegen tegen onze boeg terwijl we sneller en sneller gingen. We moesten vijf meter afstand houden van de guide maar wel in zijn spoor blijven om niet op de rosten te eindigen. Na een goede arm-exercies kwamen we drijfnat aan op de eindlocatie.
Na de inspanningen van deze dagen waren we toe aan wat ontspanning en gingen voor een Lao massage. Deze massage is veel relaxter dan de Thaise. In plaats van dat je uit elkaar getrokken wordt ga je lekker liggen, muziekje, theetje, olietje. Een uur later gingen we helemaal chill nog even naar DE bar van Luang Prabang; Utopia om daar nog wat te drinken met James & Joel (de eerder genoemde Engelsmannen) en de dames van de trekking.
Omdat we zo'n leuke tijd met J&J hadden besloten we gezamenlijk van Luang Prabang naar Vang Vieng te reizen.
De bustickets hadden de jongens al voor de volgende dag geboekt en wij besloten dezelfde bus te nemen. Dit bleek een helse zes uur durende rit te worden. Mar en ik zaten helemaal achterin boven de vering. En de chauffeur reed als een malle!! Het leek net of we in een achtbaan zaten we slingerden van links naar rechts bouncend op onze stoelen. Een meisje voorin werd flink ziek maar de chauffeur liet het gas niet los. We zoefden langs een gekantelde bus die in een greppel was geraakt. Gelukkig leken alle inzittenden (toeristen) ongedeerd. Een Primatour maakte de rit niet prima maar wel droog.
Vang vieng wordt gezien als het partydorp van Laos met als topattractie het omstreden 'Tuben'. Nu zijn de regels hiervan flink aangepakt waardoor er hier niet meer jaarlijks dronken toeristen het loodje leggen. Desondanks besloten J&J en wij het de volgende dag te gaan doen.
Helaas was het die dag een beetje bewolkt met plaatselijke regenbuien maar toch een graad of 25 dus uitstekend om op een binnenband de rivier af te dobberen. Na enkele minuten stond het eerste mannetje op de kant om ons met een touw binnen te trekken. Bij de bar aangekomen bleek dat we niet de enige waren die met dit weer besloten hadden te gaan tuben en werden we warm onthaald. Het ontvangstdrankje was een Lao whisky. Deze flessen hebben we al veelal op de markten gezien en worden verkocht met dode cobra's en schorpioenen in de fles.
De muziek ging aan en het feest kon beginnen, een potje beerpong (variatie op pingpong) was een hoogtepunt. In totaal waren er 3 barretjes waartussen je kon tuben. Toen het bij de laatste bar begon te schemeren durfden we het risico niet te nemen in het donker de rivier af te moeten gaan en besloten we een tuk-tuk te nemen.
De volgende dag huurden we met de jongens een mountainbike en fietsten naar de tweede grote trekpleister van Vang Vieng, namelijk de grotten.
Na een goede klim stonden we voor de ingang van de Tham Phu Kham grot. De grot bleek enorm te zijn. Ik denk dat we ruim anderhalf uur door de grot hebben gelopen. Steeds gingen we een hoek om en bleek je nog weer dieper de grot in te kunnen. Gelukkig waren we goed voorbereid en hadden we onze bergschoenen en koplampen (dank je wel Lisa!) meegenomen, want het was af en toe echt heel donker en glad. Je moest uitkijken waar je liep vanwege de natte en gladde stenen danwel voor de grootste spinnen die we ooit hebben gezien!!
Naderhand sprongen we in 'The Blue Lagoon' voor wat afkoeling. Naast dat ze ook hier natuurlijk een liaan hadden, was er ook een boom die je kon beklimmen om er daarna van af te duiken. Van beneden leek het niet zo hoog, maar toen ik er eenmaal stond en naar beneden keek leken de mensen beneden toch een stuk kleiner en het water verder weg. De vlucht duurde langer dan ik had verwacht en ik landde vol op mijn kont, gelukkig was het diep genoeg.
's Avonds gingen we tot groot genoegen van Mar even chillen bij de Friends-bar. Een bar met allemaal ligbanken waar ze 24/7 afleveringen van Friends draaien.
We zijn al bijna op de helft en we hebben nu al zoveel moois gezien. We kijken heel erg uit naar Vietnam! Oh ja- we zitten sinds een week of 2 aan de malaria pillen en sindsdien heb ik (Mar) ontzettend heftige dromen! Elke nacht wordt er wel iemand achtervolgd, afgeslacht of leg ik zelf het loodje. Heel bizar dat ik ondanks dat wel prima slaap hier. En als dit de enige bijwerkingen zijn, vind ik het prima.
We houden jullie op de hoogte en dank voor jullie vorige reacties! Erg leuk om te lezen: dat jullie jaloers zijn doet ons natuurlijk erg goed ;).
Sabaidee en tot in Vietnam!
Xx
-
21 November 2013 - 12:43
Tommieeee:
Oooh lieverds, zo te gek om allemaal te lezen. Ik krijg er bijna zin van om dit ook te gaan doen.. Maar slangen.. Oei :P Geniet je ass er nog of while you're there! Bij de volgende SVS alle foto's bekijken!!
Xxx tom -
21 November 2013 - 13:26
Herma:
Lieve allebei,
Wat maken jullie mooie (en enge) dingen mee! heerlijk om dit zo rustig te kunnen lezen in een lekkere warme trui! liefs -
21 November 2013 - 13:55
JaapO:
Hee daar verweg !
Leuk die verslagen; als jullie zo door gaan hebben jullie na afloop een conditie om u tegen te zeggen. Regent het nog in Vietnam ? :-))
Groeten en een plezierige reis verder.
Jaap -
21 November 2013 - 15:05
Joop:
Mensen, nog aan toe, wat een spannende verhalen!
Ik zie de beelden zo voor me! Jullie schrijven beeldend!
Ga zo nog even de foto's bekijken!
Zijn we op de Tjalkkade gewoon een beetje mee op vakantie!!
Geen spijt dat jullie 2 maanden weg zijn denk ik zo;))?
Anders waren jullie al bijna thuis!
Liefs en een dikke kus
-
21 November 2013 - 15:58
Ineke Kramer:
Heb jullie reisverhalen tot nu toe steeds gelezen; heb alleen nog niet gereageerd!
Ik vind het geweldig om te lezen!
Wat een ervaringen!
Voorzichtig aan!
Liefs en groetjes,
Hans en Ineke. -
21 November 2013 - 20:50
1Jan En Gerda:
Mooie reisverhalen, net of je een spannend boek leest.
Groet van ons , en nog veel plezier. En blijf allert!! -
22 November 2013 - 13:15
Lisa:
HELDEN!!!
Wat maken jullie gave dingen mee! En jullie schrijven het ook nog zo groots op! Wat leuk dat jullie leuke matties J&J hebben ontmoet. Zo krijg je naast de Aziatische cultuur ook nog de Engelse cultuur mee :)
Och wat word ik jaloers!! Geniet nog lekker en ik ben heel benieuwd hoe Vietnam gaat zijn!
Superzoenen voor de helden! -
25 November 2013 - 15:11
Oma:
Lieve Mar en Joost,
Het neemt een hele tijd inbeslag om jullie reis verhalen te lezen.
Maar het is niet alleen dat ik er van geniet maar jullie genieten daar ook van.
Geweldig wat jullie allemaal beleven.Ik ben blij dat je Moeder ze doorstuurt
Hoop nog meer fantastische verhalen te lezen.
Liefs Oma -
25 November 2013 - 22:14
Eveline:
Doi kong noi d'tieehn vig
= fonetisch
betekent?
Verder mooie avonturen tante Mar en oom Joost! Hidde wijst Angkor Wat al aan in de atlas, maar daar moeten jullie nog even geduld voor hebben, en eerst het mooie Vietnam voor door! Veel plezier en we lezen weer!
Kuskus, Eve
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
