En we gaan nog niet naar huis!!

Xin chao lieve Nederlanders, hier zijn we weer met een update.

Ik schrijf dit terwijl we in de bus zitten opweg van de kustplaats Nha Trang naar Mui Ne waar Joost even lekker slaapt en ik ondertussen geniet van het prachtige uitzicht. Ons laatste verhaaltje eindigde in Hué, dus daar zal ik beginnen.

De middag na de DMZ tour hebben we op eigen gelegenheid de citadel bezocht. Dit is een oud en enorm groot complex met tempels en tuinen omringd door 4 stadsmuren waar vroeger de keizer en het adelvolk heeft gewoond. Vervolgens uit eten gegaan om daarna op straat een ritueel gade de slaan: wierook, eten, bloemen, kaarsen, (nep) geld en papier, allemaal netjes uitgestald op een langgerekte tafel. Een van de restaurant medewerkers vertelde ons dat zodra de wierook op is het eten op de grond wordt gestrooid (denk aan rijst en soep) en het geld en papier worden in een grote ton verbrandt. Dit gebeurt elke halve maand en wordt gedaan voor goed geluk en om de voorouders te eren. Resultaat: troep op straat! Ben benieuwd of ze dat ook opruimen..

De laatste dag in Hué hebben we achterop de scooter doorgebracht. Ik kon tijdens de rit alles super goed zien, want mijn driver was zo klein dat ik over hem heen kon kijken! Onze mannetjes Phoung en John Doe reden ons de halve dag door de stad heen en af en toe langs een buitenwijk en door het platteland. Hier zagen we resten van de Typhoon: omgewaaide bomen, veel modderplassen waardoor wegen moeilijk begaanbaar waren en rijstvelden die nog steeds onderwater staan wat het moeilijk maakt voor de boeren omdat ze de velden nu niet kunnen opmaken voor het volgende seizoen.

Onderweg hebben we tempels, pagodes, een Japanse brug en een markt bewonderd. De markt was heel leuk om te zien omdat er amper toeristen waren en de mensen waren er super lief. Ze lieten ons foto's maken van alle eenden in kooien, grote verse vissen zoals piranha's en barracuda's en kleurrijke groenten en kruiden. Het vlees ligt zonder koeling de hele dag te showen... en de vliegen krijg je er gratis bij. ...mjam.

Na de markt reden we door om nog twee indrukwekkende tombes te zien waar keizers en keizerinnen begraven liggen. We hebben trouwens geleerd dat de Vietnamezen ('viet' betekent 'koningsmensen' en 'nam' betekent 'het zuiden', dus 'de koningsmensen die in het zuiden leven') hun dierbaren twee keer begraven! De eerste keer begraven ze hen op een groot kerkhof en laten het lichaam vergaan voor een jaar of 4. Na die tijd graven ze hun botten op en maken ze die zorgvuldig schoon om ze vervolgens te verbranden. Het stoffelijk overschot wordt dan net als bij ons in een urn gedaan en dan bijvoorbeeld thuis neergezet op een altaar. Brrrrr.... Zelfs 20 mondkapjes zullen die geuren niet kunnen tegenhouden..

Helaas zaten we op de terugweg in de stromende regen achterop de scooter en kwamen we ondanks onze stijlvolle poncho's als verzopen katjes weer in Hué aan. Snel omkleden en de bus in!

De bus was top: een sleepingbus waarbij je soort van uitgestrekt (wij westerlingen zijn toch echt te lang) kan liggen en relaxen. Na een rit van 4,5 uur parkeerden we om 5 uur 's middags voor de deur van een hotel in Hoi An. We werden meteen al naar binnen gelokt en normaal zijn we hier niet zo van, maar het werd al donker en we hadden honger en dan moeten we uitkijken haha, want anders is Hoi An twee lopende donderwolken rijker. Bovendien gingen ze steeds lager in de prijs en kwamen we uit op een goed bedrag, dus hebben we toegezegd met het idee die avond nog opzoek te gaan naar een hotelletje voor de rest van de dagen. Na het eten hebben we een ontzettend mooie kamer bij een home stay gespot. Groot, schoon en sfeervol, inclusief ontbijt. Echter was de prijs vrij hoog en besloten we dat dit te duur was. We gaven onze max aan en kregen een nee, helaas. Maar op het moment dat we weg wilden lopen werd er gezegd; momentje alsjeblieft! En nog geen minuut later kregen we de kamer voor onze prijs. Gaat ons steeds goed af, denken wij zo :)

Die avond in het hotel stond er een verrassing op mij te wachten: ik had iets in mijn schoen! Sinterklaas was me niet vergeten en bracht me houdertjes voor chopsticks. Dank u Sinterklaasje!

De volgende morgen werden we dan ook bij het andere hotel opgepikt (in een enorm krakkemikkige auto haha) door de homestay. De mensen van het hotel waren nieuwsgierige Aagjes en wilden weten wat wij bij de homestay betaalden. Vervolgens vroeg het meisje van de homestay wat wij bij het vorige hotel betaald hadden. Blijkbaar vinden ze dat belangrijk om te weten? Sowieso is geld hier heel belangrijk, want mensen willen graag weten wat onze kleren kosten en wat wij westerlingen te besteden hebben.

Na het inchecken hebben we ontbeten bij een ontzettend leuk restaurantje dat nog maar 6 maanden open was. Hier hebben we de lekkerste banaan en chocolade shake ooit gedronken. Helemaal
voldaan waren we nu klaar voor de tailor! Ik heb hier vanaf het begin van de reis al naar uitgekeken en druk gezocht naar voorbeelden van wat ik wilde laten maken.

Met onze gehuurde fietsjes gingen we op weg naar de tailor maar voordat we daar aankwamen werden we aangesproken door twee mannen die zichzelf de easy riders noemden. Met hun boekje met reviews in de hand (3 kwart van de reviews waren geschreven in het Nederlands) stonden ze klaar met hun verhaal over een motor-rit door de hooglanden van Vietnam. Omdat wij dit al van plan waren te doen, hebben we hun boekjes bekeken en hun verhaal aangehoord. Het klonk heel goed (ook al vonden we het ook wel spannend, het idee dat je bij twee wildvreemden achter op de motor gaat) en hebben Van en Soon dan ook laten weten dat we gingen nadenken over onze vervolg route en hen morgen opnieuw zouden treffen.

Eindelijk vervolgden we onze weg naar de tailor waar we zowat de rest van de middag hebben doorgebracht. Met de foto's van onze wanna-haves paraat hebben de meiden ons geholpen bij het uitzoeken van de kleuren, stoffen en patronen. Wat is het een genot om aan te wijzen wat je wilt! Graag die kleur, dat patroontje, die mouwen. Geweldig! Ik werd zelfs op de scooter meegenomen door een van de meiden om naar stoffen te kijken bij de fabrikant. Uiteindelijk werden onze maten opgenomen en waren ze klaar om voor ons aan de slag te gaan.

Na al dat uitzoeken zijn we lekker naar het strand gefietst om daar nog even te genieten van een biertje en sloten we de dag af met een wandeling langs de winkeltjes aan het water. Bij terugkomst in het hotel stond er weer een verrassing op me te wachten: chopsticks! Nu is het setje compleet, met dank aan die goede Sint. Dat hij toch helemaal de tijd heeft genomen om hier naar toe te komen!

De volgende morgen hebben we afgesproken met onze easy riders Van en Soon en een drie daagse tour geboekt. Leuk!! Drie dagen op de motor door de highlands, we hebben er zin in! Meteen even achter op gegaan om een aanbetaling te kunnen doen; het moest contant, dus wij naar de ATM. Dat was nogal een crime, want hier in Vietnam kun je per keer maar 2 of 3 miljoen dong opnemen en dat is ongeveer 70- 100 euro. Bovendien betaal je steeds een fee om te pinnen. Er is maar een enkele bank die het dubbele bedrag toestaat en die zijn we nog maar 1 keer tegen gekomen. Resultaat; 4 keer achter elkaar pinnen. Erg vermoeiend soms!

Na onze grote Pin actie gingen we terug naar de tailor voor de eerste fitting: wauw! Mijn winterjas zat als gegoten net als de blazer en de broek die ik heb laten maken. En wat leek het sprekend op de foto's! Joost z'n overhemden waren ook super en met de staff hebben we nog wat kleine aanpassingen gemaakt waarna we een paar uurtjes later de kleding konden komen ophalen.

In de Gloria van onze nieuwe aanwinsten hebben we de laatste avond in Hoi An aan het water gegeten met uitzicht op de kleurrijke lampionnen aan de bomen en de drijvende kaarsjes in het water. Hoi An is weliswaar toeristisch, maar een heel idyllisch plekje waar we erg van gecharmeerd zijn.

Om half 9 de volgende dag stonden Mr. Van en Mr. Soon klaar met hun motoren. Backpacks achter op en gaan met die banaan! We gingen richting het zuid westen, langs dorpen en door de bergen. Onderweg de aller, aller, aller lekkerste ananas ooit gegeten (met zout en chili: tip!) bij een ananas plantage, gezwommen onder een waterval en met de mannen heerlijk lokaal eten gegeten. Mr. Van sprak heel goed Engels en was zo rond de 50 jaar denken wij (moeilijk in te schatten bij de Vietnamezen). Hij wist ons super veel te vertellen over de oorlog en de Vietnamese natuur en cultuur. Heel erg bijzonder. Te bedenken dat na de oorlog nog maar 25 procent van de bossen is overgebleven. Bizar. Het is nog steeds adembenemend. Achterop de motor hoefden we niets te doen en konden we genieten van al dat natuurschoon. Wel een beetje zere billen, maar dat mocht de pret niet drukken. We hadden al helemaal
zin in de volgende dag!

En hiermee geef ik het stokje over aan Joost :)

Aloha!!
Liggend op een strandbedje in Mui Né, lurkend aan m'n Vietnamese White Ice Coffee, probeer ik een begin te maken aan dit verhaal terwijl ik iets meer dan met een half oog de golven in de gaten houd, die hopelijk straks wat hoger worden zodat er nog wat gesurft kan worden.

OK focus!

Zondag stonden we op om voor de tweede dag achter op de motor meer van het prachtige Vietnam te ontdekken.
Want man, wat zijn wij fan van dit land!!
We vervolgden onze weg over de Ho Chi Minh Trial. Een wegennetwerk die Noord-Vietnam ten tijden van de oorlog gebruikten als aanvoer routes. In die tijd was dat geen geasfalteerde weg waar wij nu op rijden maar verborgen weggetjes onder een dak van takken en bladeren, onzichtbaar voor Amerikaanse helikopters. Totdat die de bossen bombardeerden met de chemische Agent Orange en napalm bommen.

Al snel maakten we een eerste stop bij een hilltribe met een afgelegen waterval, je moest eerst een lange hand-gebouwde brug over om er te komen.
De belofte om onderweg nog een waterval te bezoeken deed ons besluiten niet hier te zwemmen maar dat de doen bij de volgende als de zon wat hoger stond.
Bij de volgende waterval stond de zon inderdaad hoger maar het water uit de bergen was zo koud dat we onze zwemkleding in de tas konden houden.
Langs de weg die we volgden lagen meters lange plastic zeilen, met daarop bij elkaar geharkte hopen zwarte bolletjes in lange rijen. Het bleken koffiebonen te zijn die daar lagen te drogen werd ons verteld bij de koffieplantage die we bekeken. Verder hebben we ook nog peper en rubberplantages bekeken.
Voor dat we naar ons hotel werden gereden die avond, hadden de mannen nog een 'verrassing' voor ons. We stopten bij een klein stalletje langs de weg. Een jong meisje zat daar verlegen, voor haar een bebloede houten plank met daarop een groot hakmes. Grote stukken rib lagen tentoongesteld die we niet meteen konden plaatsen. Varken? Rund? Wel een klein rundje dan.
Maar het werd ons snel duidelijk. Naast de stukken rib lagen haarloze koppen op elkaar gestapeld met ontblootte tanden omsingeld door vliegen. Een van hen had de tong nog tussen de tanden. Het waren hondenkoppen. Ik weet nu zeker dat ik hellehonden heb gezien. Zo'n gruwelijk beeld bleef die hele avond op ons netvlies. (De beelden bij dit verhaal kunnen als schokkend worden ervaren.)
Gelukkig was dit niet ons avondeten. In plaats daarvan kregen we Bo Bia rijstpannenkoeken met ieniemienie garnaaltjes die je zelf mocht beleggen met sla, BBQ pork en kruiden. Rollen en dippen in een spicy-sweet pindasausje, jam-jam.
Met volle magen gingen we samen nog wat drinken in het dorp. Grappig te merken dat hier zeer weinig toeristen komen, want in de bar trokken we (of Mar alleen, dat weet ik nooit) veel bekijks.

De volgende morgen ontbeten we met één van onze favo gerechten: Phõ. Noodlesoup met kip of rund.
Dit was nodig want vandaag hadden we de langste reis voor de boeg, maar gelukkig ook de mooiste.
We reden door de bergen met afgronden van ruim 800 meter diep.
Langs rijstvelden waar gebogen vrouwen met rieten hoedjes, jonge, fel groene rijstsprietjes de modder in stopten. Links de omhooglopende trappen van rijstvelden en rechts een prachtige rivier. Maar er was vandaag geen tijd om veel te stoppen voor foto's want we moesten op tijd zijn voor onze trein die ons die middag naar Nha Trang zou brengen. Na een lange, bumpy maar zeer mooie rit kwamen we op tijd aan op het station, waar we afscheid namen van het komische duo Mr. Van & Mr. Soon.

De trein bracht ons binnen zes uur naar onze volgende locatie waar we om 23.00 aankwamen. Geen ideale tijd om een hostel te zoeken maar met hulp van een lieve receptioniste toch één gevonden.

Nha Trang is misschien wel dé badplaats van Vietnam en daar waren wij wel aan toe.
De volgende dag dan ook heerlijk geluierd op het strand. Maar wij niet alleen, deze zinderende badplaats is erg geliefd bij de Russen. Veel menukaarten hebben een Russische vertaling en vele Vietnamezen spreken de taal vloeiend. Tja bondgenoten...

De volgende dag gingen we vroeg uit de veren want er wachtte een spannende dag op ons. We gingen duiken!! Voor Mar een lange tijd geleden (twaalf jaar) en voor mij de allereerste keer. We liepen wat vertraging op omdat drie jongens die zich ook hadden opgegeven niet kwamen opdagen maar dat betekende wel dat we een privé duik kregen.
De Amerikaanse instructeur Mark, legde alles heel relaxt uit en zorgden ervoor dat wij ons op ons gemak voelden. Gear aan en hop gaan!
Beetje balen was dat ik enorm last had van de druk onder water en moeite had met klaren waardoor ik niet dieper kon dan zo'n 20 feet. Desondanks had ik een hele vette eerste duik. Alle vissen gezien uit Finding Nemo plus trompetvissen in alle kleuren, mooi koraal, een enorme zeekomkommer en een giant pufferfish.
Helaas werd de druk in mijn hoofd die avond nog heftiger en lag ik voor Pampus op bed.

Met dank aan de goede verzorging van zuster Mar was ik de volgende dag weer goed genoeg om te luieren op het strand. De dag werd afgesloten met een ouderwets potje bingo met de duikinstructeur en zijn vriendin.

SURF'S UP!
De volgende dag huurden we een scooter en reden naar een strand (long beach) buiten de stad. De zon scheen, de golven stonden dus het was het moment om eindelijk weer met een boardje het water in te duiken. Het was de mooiste en de warmste plek waar ik tot nu toe heb gesurft en dat met maar één andere surfer in het water. De ideale plek voor Mar om een les te nemen en wie wilt dat nou niet van een knappe surfinstructeur? De eerste beste golf sprong ze vol enthousiasme op en bleef staan. De glimlach op haar gezicht na de eerste golf herkent iedere surfer, die is hooked.

Na drie heerlijke dagen was het tijd om naar de volgende badplaats te gaan Mui Né (wind & kitesurf Mekka)

Zondag, onze eerste volle dag in Mui Né was me er eentje. De wekker ging vrijwillig om 04.30(!) kort daarna stapten we op de gehuurde scooter en reden we de nog slapende stad uit. Buiten Mui Né ligt er een authentiek vissersdorpje. Een geweldige plek om de zonsopgang te zien. Terwijl de zon langzaam opkomt halen enkele vissers hun netten uit het water om de vangst van vannacht te bekijken. Op het water verplaatsen de vissers zich in karakteristieke ronde rieten mandjes met 1 riem. Ze staan in de mand en wrikken zich van de kust naar de grotere vissersboot. Binnen een uur was het dorpje ontwaakt en veranderde het strand in één grote vismarkt. Wij waren de enige toeristen tussen alle rieten hoedjes en de kilo's vers gevangen vis. Lekkere lucht zo s'ochtends vroeg op een maag gevuld met drie banaantjes.

We vervolgden onze trip naar de volgende locatie waar Mui Né o.a. bekend om is; de witte zandduinen. Plaats het beeld wat je van de Sahara hebt midden in Vietnam. Raar maar waar. Gelukkig waren we ook hier vroeg zodat de duinen nog maagdelijk voor ons uit gestrekt lagen. Aan ons de dankbare taak om ze te ontmaagden... ;-)
De zon kwam wat hoger en dat was te merken aan de temperatuur van het zand en aan de toenemende drukte. Toen wij vertrokken, na wat uren door de lege duinen hadden gelopen, scheurden er her en der quads.

Na de lunch scooterden we naar de fairy spring. Een enkel diepe beek tussen de krijtrotsen en rode zandduinen die als je de beek stroomopwaarts volgt eindigt maar dus eigenlijk begint met een waterval. De weg door de beek was niet zonder gevaren. Het langzaamstromende water met aan weerszijde gras of rotsen is een ideale plek voor slangen. We hebben er dan ook twee gespot, gelukkig hebben we het overleefd... :-)

's Avonds vullen de staten zich met kleine kraampjes met souvenirs en eten. En het 'hondenkraampje' in Kon Tum tijdens de motortocht was niet de enige die 'delicatessen' verkocht. Er is hier een restaurant aan de straat die vol trots z'n waren exposeert, deels nog levend in aquaria en alle vissoorten op ijs. Zo heeft hij volledige eenden, met snavel en al, aan het spit, maar ook: piranha, padden, schildpad, aal, slangen en hun pronkstuk is een krokodil aan het spit. Gevild tot aan de kop, zodat hij daar met open kaken hangt. Wij hebben bedankt.

Bij een ander restaurant die avond wel een Barracuda moot gegeten, erg smakelijk. Na het diner de scooter op en naar de rode zand duinen gereden. Een fantastische plek om de sunset te bekijken omdat het rode zand in de avondzon een spectaculaire warme kleur geeft.
Dit was een super afsluiter van een geweldige dag!
Zo'n scooter geeft je zoveel vrijheid. We hadden ook in een Jeep met vele anderen tegelijkertijd naar de duinen kunnen gaan maar wij waren blij met onze keuze.

En nu liggen we hier op een mooi strand buiten Mui Né. Het goede is dat ik eindelijk dit verhaal af heb (onder enige druk van degene naast me) maar het slechte is dat de golven een beetje Hollands zijn en niet surfbaar. Snik.

Morgen vervolgen we onze reis naar Ho Chi Minh City, maar voorlopig zingen we uit volle borst: We gaan nog niet naar huis!!

Hier een kleine quiz voor de lezers thuis (probeer het zonder Google), de winnaar wacht een verrassing)

1) Wat is de hoofdstad van Vietnam?
A- Hué
B- Ho Chi Minh City
C- Saigon
D- Hanoi

2) Wat was de hoofdstad van Vietnam?
A- Hué
B- Ho Chi Minh City
C- Saigon
D- Hanoi

3) wanneer is de première van War Horse?
A- 14 juni
B- 17 juni
C- 18 juni
D- geen idee, wie weet het wel?

4) wanneer komen Joost en Mar weer thuis?
A) 30 december
B) 1 januari
C) 2 januari
D) nog lang niet

5) Wie was de knappe surfinstructeur van Mar?
A- Fernandez
B- Dan
C- mr. Ling
D- Jay

Mail je antwoord naar joostenmaropreis@gmail.com en maak kans op fantastische prijzen!! ;-)